.
.
.
.

 

 

Glomus microcarpum Tul. & C.Tul. 1844

Syn. Endogone microcarpa (Tul. & C. Tul.) Tul. & C. Tul. 1851; Endogone neglecta Rodwey 1918
Poz. Syst. Glomeraceae, Glomerales, Incertae sedis, Glomeromycetes, Glomeromycota, Fungi

Gleba dojrzałego sporokarpu
Dojrzały sporokarp
Dojrzały sporokarp

 

CECHY MAKROSKOPOWE

Dojrzały sporokarp

 

Sporokarpy średnicy 0,3-1,5 cm średnicy, kuliste lub owalne w zarysie ale na ogół nieregularne z wieloma wgłębieniami i guzami. Jaśniejsza warstwa cienkiego perydium widoczna na przekroju w owocnikach do schyłkowego okresu dojrzałości. Powierzchnia za młodu biało-kremowa, potem żółtawa, do żółto-brązowej w okresie pełnej dojrzałości. Delikatnie aksamitna, często z wrośniętymi w sporokarp resztkami gleby lub szczątków organicznych. Gleba na przekroju najpierw biała, potem kremowo-żółta, wreszcie brązowa. Homogeniczna, jednorodna, tworzona przez strzępki i liczne chlamydospory. Konsystencja sporokarpu zwarta ale miękka, gąbczasta i krucha. Zapach nieprzyjemny, stęchły, piwniczny – słabo wyczuwalny.

 

CECHY MIKROSKOPOWE

Chlamydospory G.microcarpum

 

Perydium wyraźne, zauważalne nawet w starszych owocnikach, 100-250 μm. Zbudowane z cienkościennych, rozgałęziających się strzępek 10-15 μm. Strzępki za młodu hialinowe, potem zabarwione na żółto, żółto-brązowo. Chlamydospory tworzą się na końcach strzępek generatywnych gleby. Kuliste, o średnicy 25-45 μm, zabarwione na żółto-pomarańczowo, a w okresie późnej dojrzałości czerwono-brązowo. Wypełnione czerwonawymi oleistymi kroplami o różnej wielkości. Chlamydospory otoczone żółto-brązową ścianką o grubości 4-8 μm i delikatnie chropowatej powierzchni.

 

Perydium G.microcarpum
Strzępki perydium
Dojrzałe chalmydospory

 

SIEDLISKO

 

 

 

 

Glomus macrocarpum wyrasta na żyznych glebach bogatych w składniki odżywcze. Tworzy endomikoryzy z wieloma gatunkami roślin zielnych, zarówno dziko rosnących jaki i uprawnych – polowych lub ogrodowych. Wyrasta w powierzchniowej warstwie gleby, w ściółce lub wśród resztek roślinności. Bardzo rzadko typowo hypogeicznie – pod powierzchnią gleby. Sporokarpy tworzą się przez większą część roku – dojrzałe okazy można znaleźć już wczesną wiosną i zbierać do późnej jesieni. Gatunek preferujący wilgotne, cieniste siedliska.

WYSTĘPOWANIE

 

Glomus microcarpum jest znany z niemal całego świata. W Europie uchodzi za gatunek relatywnie częsty. W Polsce należy do rzadko znajdowanych gatunków.

Wyżyna  Śląska – DF22, Rogoźnik k. Piekar Śląskich, Listopad 2008
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF67, Alwernia k. Chrzanowa, Grudzień 2013
Wyżyna Śląska – DF51, Chorzów, Sierpień 2016


 

UWAGI

Dojrzały sporokarp

 

Glomus microcarpum należy do nielicznych gatunków w obrębie rodzaju, tworzących zauważalne sporokarpy. Bardzo wyraźne, odróżnialne we wszystkich stadiach dojrzałości perydium oraz małe chlamydospory wyraźnie odróżniają go od innych gatunków w obrębie rodzaju.